Drodzy Bracia i Siostry w Chrystusie,
Umiłowani Diecezjanie!
1. Adwent - czas przebudzenia i wyciszenia serca
Wraz z Adwentem rozpoczynamy nowy rok liturgiczny. Kościół wzywa nas dziś nie tylko do czuwania, lecz także do wyciszenia, abyśmy mogli usłyszeć Boga w świecie, który zdaje się krzyczeć coraz głośniej. Czytania tej niedzieli ustawiają nas na drodze duchowego porządku. Prorok Izajasz zachęca, by wejść na górę Pana - to znaczy wznieść się ponad codzienny zgiełk i zamęt. Święty Paweł przypomina, że mamy odrzucić „uczynki ciemności", czyli wszystko, co rozprasza i wciąga w chaos. A Jezus, wspominając czasy Noego, ukazuje nie tyle katastrofę, ile różnicę między ludźmi żyjącymi w roztargnieniu a człowiekiem, który zachował wewnętrzną uwagę i pokój. Noe nie panikował ani nie ulegał emocjom tłumu - pielęgnował w sobie zdolność słuchania. Dlatego mógł usłyszeć Boga.
2. Rok duszpasterski 2026: Uczniowie - Misjonarze
W tym roku w Kościele w Polsce chcemy na nowo odkryć, że chrześcijanin jest zarówno uczniem, jak i misjonarzem. Uczeń - to ten, kto słucha i obserwuje swojego Mistrza w różnych sytuacjach życia. Misjonarz natomiast - to ten, kto niesie Boga innym przede wszystkim przez sposób życia, mądrość i okazywaną miłość. W tym kontekście na nowo wybrzmiewają słowa, które wypowiedziałem podczas mojego ingresu: „Głowa jest wyżej od serca". Nie mówiłem tego, by umniejszać wartości uczuć, lecz chciałem przypomnieć, że emocje nie mogą nami rządzić. Jak często to właśnie one kierują dziś słowami, decyzjami i ocenami. Człowiek porwany emocjami nie jest wolny, nie jest uczniem - a tym bardziej misjonarzem. Uczeń i misjonarz idą za Bogiem nie w porywie chwili, lecz z wiernością i pokojem płynącym z modlitwy. Właśnie dlatego tak ważne jest, by nasza wiara miała mocne fundamenty. Papież Leon XIV w niedawnej homilii w święto rocznicy poświęcenia Bazyliki św. Jana na Lateranie zwrócił uwagę na obraz, który powinien głęboko przemówić do serca Kościoła: aby budowla mogła wznieść się wysoko, trzeba najpierw drążyć głęboko. Gdyby fundamenty były płytkie, cała konstrukcja wcześniej czy później by runęła. Nasi poprzednicy - mówi papież - wznosząc świątynie wiary, najpierw kopali głęboko, usuwali niestabilne materiały i szukali skały, na której można budować. Tą skałą jest Chrystus. To papieskie nauczanie dotyka istoty tego, kim jest uczeń i misjonarz. Zanim nauczymy się mówić o Bogu, musimy nauczyć się przy Nim trwać. Zanim Kościół zacznie rosnąć, musi się zakorzenić. Zanim Ewangelia dotrze dalej, musi najpierw zejść głęboko w nasze serca. Jak przypomina św. Paweł: „Fundamentu bowiem nikt nie może położyć innego, jak ten, który jest położony, a którym jest Jezus Chrystus" (1 Kor 3,11).
3. W szkole Bogumiła: od ucznia do misjonarza
W 2025 roku obchodziliśmy 100-lecie urzędowego zatwierdzenia kultu Bogumiła - współpatrona naszej diecezji. To wydarzenie, które kieruje nasze spojrzenie ku historii, ale również ku przyszłości naszej diecezji. W duchu starego zwyczaju Kościoła rzymskiego - święta i uroczystości ogłaszane w Rzymie wprowadzano do obchodów powszechnych dopiero w roku następnym. Zwyczaj ten powstał z praktycznych powodów komunikacyjnych oraz z potrzeby zatwierdzenia decyzji papieskich przez lokalnych biskupów. W średniowieczu obieg informacji między Rzymem a Kościołami lokalnymi był długotrwały, dlatego dopiero oficjalne ogłoszenie w diecezjach nadawało świętom charakter powszechny. Tak było również w przypadku naszego czcigodnego świętego Bogumiła: w Rzymie ogłoszono go beatus vel sanctus (błogosławiony lub święty) w roku 1925, natomiast uroczystości na ziemiach naszej diecezji odbyły się w roku 1926. Dlatego, idąc za mądrością tradycji Kościoła, ustanowiłem rok 2026 Rokiem Świętego Bogumiła, aby ten jubileusz mógł w pełni wybrzmieć i przynieść owoce duchowe całej diecezji. Ten Święty jest jednym z najpiękniejszych przykładów tego, że Kościół rośnie tylko wtedy, gdy jego fundamentem jest modlitwa, cisza i posłuszeństwo Bogu. Bogumił nie był człowiekiem emocjonalnych wzlotów ani szybkich reakcji. Jego decyzje dojrzewały w ciszy i rozważaniu. Najpierw żył jako biskup, później jako pustelnik - ale w obu tych przestrzeniach jego fundamentem był Chrystus. Święty Bogumił uczy nas, że aby być misjonarzem, trzeba najpierw być wiernym uczniem. Aby głosić, trzeba słuchać. Aby prowadzić, trzeba najpierw uklęknąć. Tak buduje się Kościół, który może udźwignąć ciężar swoich zadań. Obchody Roku Świętego Bogumiła rozpoczną się 18 stycznia w Bazylice Mniejszej w Uniejowie, zakończą 27 grudnia w Sanktuarium w Dobrowie, a centralne uroczystości diecezjalne odbędą się 28 czerwca w Kole. W Uniejowie, Dobrowie i Kole ustanowione zostały kościoły jubileuszowe, w których - za wstawiennictwem św. Bogumiła - można uzyskać odpust zupełny.
4. Czuwajcie - to znaczy: nie dajcie się ponieść emocjom
Drodzy Diecezjanie, słowo Jezusa „Czuwajcie!" oznacza: bądźcie obecni, uważni, trzeźwi i wolni od tego, co porywa serce w niepokój. Czuwanie nie jest strachem, lecz dojrzałością. Nie jest drżeniem, ale mądrością. Jest drogą człowieka, który potrafi usłyszeć Boga, bo nie pozwala, aby hałas świata zagłuszył Jego głos. Dlatego, drodzy bracia i siostry, jak niedawno wzywał nas papież Leon XIV „pracując z pełnym zaangażowaniem w służbie Królestwa Bożego, nie bądźmy pochopni ani powierzchowni: kopmy głęboko, wolni od kryteriów świata, który zbyt często domaga się natychmiastowych rezultatów i nie zna mądrości oczekiwania. Licząca dwa tysiące lat historia Kościoła uczy nas, że tylko z pokorą i cierpliwością można - z Bożą pomocą - zbudować prawdziwą wspólnotę wiary, zdolną do szerzenia miłości, wspierania misji, głoszenia, celebrowania i służenia Chrystusowi". Niech Adwent i cały nowy rok liturgiczny staną się dla nas szkołą słuchania Boga, czasem odnowy duchowej przez adorację Najświętszego Sakramentu i kontemplację Słowa Bożego, misterium Chrystusa i dzieła Zbawienia, a także prowadzą do przynoszenia owoców poprzez świadectwo wiary.
Na rozpoczynający się rok zawierzam Was i wszystkie sprawy naszego Kościoła Najświętszej Maryi Pannie, prosząc o wstawiennictwo św. Józefa i Bogumiła Patronów Diecezji, oraz naszych świętych i błogosławionych: s. Faustyny Kowalskiej, o. Maksymiliana Marii Kolbego, bp. Michała Kozala wraz z męczennikami II wojny światowej, kard. Stefana Wyszyńskiego i ks. Jerzego Popiełuszki.
Z serca udzielam Wam pasterskiego błogosławieństwa.
Krzysztof Wętkowski
Biskup Włocławski
